Doorgaan naar hoofdcontent

Binnenkijken: het kleinste kamertje

Onze verbouwingen zijn al een hele tijd geleden, de afwerking daarentegen laat nog op zich wachten. Tijd, geld, goesting, allemaal factoren dat het voltooien van de meeste kamers onderworpen zijn aan uitstelgedrag.
Onlangs schoot ik toch in actie. Plaats voor plaats ga ik proberen verder te werken, in de hoop dat het hier ooit volledig klaargeraakt.

Ik begon met de gemakkelijkste, lees: kleinste, kamer, het toilet.
Manlief is een grote muziekfan en om te voorkomen dat mijn huis er gaat uitzien als de jeugdkamers uit het Joepie-tijdperk, plezierde ik hem door het kleinste kamertje in te richten naar zijn interesses.
Veel woorden hoef ik daar niet aan vuil te maken. De muren waren snel geverfd, dankzij de grote tegelpartijen. De accessoires waren al langer in huis, ze moesten alleen nog een stamp onder mijn kont krijgen om definitief te worden wat ze zijn. De finishing toutch had dus eigenlijk niet zoveel tijd nodig.



Een afgedankte kader, zwarte verf en een stukje kant zorgen dat het wc-papier in stijl wordt aangeboden.


Het idee van de wc-papierhouder stal ik bij Lies. Een rondvraag op Facebook later kreeg deze dino een nieuw leven bij ons.



Het tafeltje/boekenrekje kreeg een zwart laagje om assorti te zijn met de rest van het interieur.


Het vinden van deze poster was het grootste werk. Blijkbaar is hij niet voorradig in Europa, dus zocht ik mijn heil in een ander continent. Gelukkig bespaarde mijn Amerikaanse vriend ons de hoge verzendingskosten. (In het echt zijn de blaren onderaan de kader niet te zien, slechte lichtinval)


Een Ikea-bezoekje leverde ons een bijpassend matje op.


En last but nog least, en voor diegenen die het nog niet wisten: Manlief is grote Frank Zappafan, de oudste dochter erfde deze microbe intussen ook al. Een qoute van zijn hand kon dus niet ontbreken.

Op naar de volgende kamers.

Reacties

  1. zo herkenbaar...het verbouwen en hier zou het kleinste kamertje ook de eerste zijn die eindelijk af geraakt. Dat dino-ideetje steel ik even als't niet geeft :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo